ileriye yönelik sevimli bir hayalim var.emekliğe ayrılınca kendi kendime pastalarımı yapabileceğim bir pastahane.pasta yapmayı çok seviyorum ben ve bütün pasta işlerini kendi üstüme alıyorum.
kardeşime doğum günü pastası yapmak üzere,kek yapayım dedim.yeni bir tarif buldum kendime en çok kabaranından,biraz tarife uygun biraz karardan hazırlayıp fırına attım.üst süsleme için de bir sürü planlama yaptım aklımdan.
ve kek mükemmel bir şekilde kabarıp,yumuşacık oldu.heyecanlanıp herkesi sırayla çağırdım,"gel kekime bak" diyerek bir de çatal tutuşturdum ellerine yumuşaklık kontrolü yaptırtmak amacıyla.
gel gelelim o kek o kalıptan bir türlü çıkmadı.bir bakın ben çıkaramadım diyerek içeriye gönderdim ve kek kalıptan çıkmış ama paramparça bir şekilde geri geldi.o an yaşadığım karmaşık duyguları,"nazar değdi,nazar" nidalarıyla anlamlandırmaya çalışırken,parçaları birleştirerek pasta elde etme kararımı aldım.hem kendimi puzzle oyunu oynuyor gibi düşünebilirdim.
o parçaları yerleştirme işleminde yaşanabilecek bütün aksilikleri yaşayıp,en son da ufaklıkla beraber üst süslemeyi yapmaya çalıştık.e tabi bozuk bir tabanda ne kadar başarılı bir şekil elde edebilirdik ki.ve sonuç;
akılmdaki hiçbir şey gerçekleşemese de yine de pasta formatını kazandı gibi.neyse önemli olan dış görünüş değil,içi diyeceğim ama iç durumunu hiç karıştırmamak lazım.önemli olan tadı diyelim öyleyse.
iyi ki doğmuşsun kardeşciğim yoksa zorluklar içinde pasta yapmayı nerden bilebilirdim bir de 18i bitirdi ne zaman büyüdü bu çocuk bu kadar.
tüm talihsizliklere karşın papillalarımı coşturucu görsellikte bir pasta olmuş. pasta üzeri yazı da hafiften şu bir önceki yazındaki tv programlarındaki gibi olmuş:) pasta üzerinde yazan isim ne, evet son 3 dk kaldı, 500euro için :):)
neyse, şanslı çocukmuş ömer
:) "papilla coşturucu görsellik" :)