Perşembe, Aralık 30, 2010

ben bebek özledim,kardeş istesem ayip midur?

1 teşebbüs
artık ilk dönemin son birkaç haftasına girdik.nasıl geldik bugünlere kısmını karıştırmadan fakülteme dair sevimli bir şeylerden bahsedeyim.
sevimli deyince akla ilk gelen varlık tabi ki küçük çocuklar.bıcır bıcır seslerle etrafta koşuşturmaları pedodonti karizmatik isimli çocuk kliniği önünde, o kata en sevdiğim kat ünvanını kazandırdı.tabi ki yakın sevemiyoruz; ki zaten çoğu ağrılı oluyor. sadece o sesleri duymak yeter,zaman zaman gürültüden ders işletmeseler bile
dün bir grup çocuğu toplamış, diş fırçalamayı öğretiyorlar.başlarındaki öğretim üyeleri;"şimdi herkes ağzına su alsın." diye komut veriyor.talimata uyuyor küçük bay ve bayanlar öğrenci ciddiyetinde.doçenti "öyetmenim benim diş fırçam neden yeşil?" sorularıyla sıkıştırıyorlar.
mesleki anlamda küçük çocukların tedavisini yapmak çok cazip gelmese de onların dünyasında bulunmayı çok seviyorum.

kendim de küçük bir çocukken başladı bebek sevgim.kardeşimin yaşı yakın olduğu için bebek özlemimi giderememiştim ara ara bahsediyorum farklı bir hayal gücüm vardı.yeni bir kardeş ütopik geliyordu sanırım, ben de kardeşimin küçülmesini istiyordum.bir ara da yıllar önce ikizimi ya da psikolojime bağlı abimi de olabiliyordu, kaybettiğimizi ve onun bir gün ortaya çıkacağını hayal etmişliğim de var ama o konu dışı şimdi:)
yeni doğan kuzenimle çokça vakit geçirince bebek sevgim ve dolayısıyla kardeş isteğim doyumsuzluğa ulaşmıştı.öyle çok istiyordum ki,oturup dua ederdim imkansıza yakın görünen kardeşe sahip olmak için.sonra bir sürpriz oldu ve onun geleceği haberini aldık hastahanede.bu habere gösterdiğim olgun tepkiler de geleceğinden emin olmamdan mıdır bilemiyorum.
9 aylık süreyi ne meraklarla,sabırsızlıklarla geçirdim.eve geldiği günden sonra uzunca bir süre onun bizim olduğuna inanamamıştım...sanki daha öncesinde bulunan bir boşluğu kapatıyor gibiydi.bu uzun bir konu aslında, başka bir yazının konusu olsun.söylemek istediğim yan odada uyanmasını beklemenin,kokusunu içine çeke çeke kucağında uyuyuşunu izlemenin,karşısında birkaç tatlı tebessüm etsin diye şebeklik yapmanın tadı hala damağımda ve o artık büyüdü.ve benim hala bitmeyen bir bebek tutkum var.

One Response so far

  1. mabutuner says:

    ben de böyle ne zaman bebek görsem atlayıp yanaklarını öpe öpe, ısıra ısıra morartmak geliyor içimden.

Leave a Reply

Blogger tarafından desteklenmektedir.

Labels