-Haydi çabuk hazırlan,çıkıyoruz.Bizi bekliyorlar.
-Nereye gidiyoruz.
-Yeni bir kafe açıldı büyük parkta,güzel bir yer.
kafeye gidip bir masaya oturduk.Arkadaşların gelmesini bekliyoruz.Ama bir tuhaflık var; bütün masalar boş.
-Niye kimse yok.kapanmış olmasın.
-Hayır ya,daha yeni geldim,kapanmamıştır.
Nasılsa bekleyecektik daha gelmemişlerdi,içeriye bakma işini biraz erteledik.Tabi tuhaf bir görüntü de sergilemiyor değildik.
Aradan bir süre geçti.İçeriye bakmaya karar verince kafenin ömrünün kısa sürdüğünü anladık.
-Napalım?
-Az ilerde bir yer var.Köşkten bozma oraya mı gitsek?
Karar verdik oraya gitmeye.Hemen diğerlerine de haber verdik.
Yıllar yıllar önce gitmiştim oraya.Eski bir köşkü restoranta çevirmişler;içeriyi şark odası şeklinde dizayn etmişler,bahçeye de masalar konmuş.İlk olarak ortamı hoşuma gitmişti.En uzaktaki masaya oturmuş,menüyü incelemeye koyulmuştuk.Karar verip garsonu çağırmak isteyince bizden tarafta hiçbir garsonun olmadığını farkettik.Öyleyse dikkati bu yöne çekmeliydik.Sırası gelen el sallama,seslenme gibi etkinliklerle farkedilmeye çalışıyordu.Fakat tuhaf bir durum vardı.Hiç kimse bizden yöne bakmıyordu.Masada herhangi bir alet ilgimizi çekmediği için biz hala farkedilmek istiyorduk.
-şimdi sıra sende.
Bir tur herkes şansını denedi.İkinci tura başlamıştık ki masalardan biri tarafından farkedildik.Garson bize doğru yönelince azmin zaferini kutlamaya başlamıştık.
Hafif tebessümle bize oldukca gizli kalmış olan servis tuşunu gösterdi.O anki hislerimizi göstermemek için geçiştirici bir tavırla isteklerimizi sıraladık.Fakat enteresan bir şekilde garson ne istesek "bugün o yok efendim","kalmadı" cevabını veriyordu.Ümitsizlik içerisinde menüye son bir kez baktım."Kızarmış dondurma istiyorum ben,mümkün mü?" dedim.Garsondan ilk olumlu cevabı aldık o an.Diğerleri de uydu,ve kızarmış dondurmalarımızı istedik.Bu benim kızarmış dondurmayla ilk karşılaşmam olacaktı,hatta tüm masanın.
Dıştaki margarinli susamlı hamuru kızartılmış,içinde kalan irice bir top dondurmanın dıştaki hamura yakın kısmı erimiş ve içeriye doğru bildiğin donuk dondurma.Gayet güzeldi.
O gün sevdiğim kızarmış dondurma ve bu hoş yer çok kez planlarımıza girdı fakat bir türlü uygulayamadık.Üzerinden 3 sene geçtikten sonra ikinci kez kazayla oraya gidecektim tekrar,ama bu sefer yanımdakiler farklıydı.
Tabi hiçbirşey eskisi gibi kalmıyor,ön kapıyı kapatmışlar.Diğer kapıya doğru yol aldık.Böylelikle etrafında 270 dereceyi tamamlamış oluyorduk.
Oldukça kalabalık olduğundan yine en uçtaki masaya oturduk.Diğerleri de gelince daha dikkat çekici hale getirilmiş servis tuşuna basıp beklemeye başladık.İkinci kez ücüncü kez...Buranın geleneği olsa gerek bizimle ilgilenen yoktu.Servis tuşunda bozukluk olduğuna karar verdikten sonra biraz daha şansımızı denedik.Sonuç değişmiyordu tabi ki.
Yan masa boşaldı,onunkini denemeyi düşündük.O sıra bir garson yan masaya doğru yol alınca klasik metodla seslenmeye başladık.Kızarmış dondurma önerimi yaptım yine,bir farkla bu sefer masadaki tek bilen kişiydim.
Uzun bir süre geçti gelen giden yok.Yan masalardan birine 5 tane kızarmış dondurma gitti.İçimden ne tesadüf diye düşündüm.Biraz sonra 5 farklı siparişle geldiler.
-Arkadaşlar sizin siparişleri yanlışlıkla yan masaya götürdük.Bunları da siz kabul eder misiniz?
diye sordular.
Tabi ki de biz kızarmış dondurma istiyorduk.
Tekrar beklemeye başladık.Sonunda mutlu sona ulaştık.
-Bu sefer sağ salim getirdik.
evet sağ salimdi ama değişmişti eskiye oranla.Hindistan cevizleri yoğunlaşmış,antep fıstığı eklenmiş,hamuru da aşırı margarinli vi şekerli haldeydi.Tadı güzeldi ama çabuk kesiyordu bu sefer.Eskiden öyle miydi..
Uzun aradan sonra orda olmak güzeldi.Niyeyse enteresanlıklar mekanı oldu benim için bu köşk.Garsonları toplama imajı verse de değeri büyük bir yer.Hatırası gidemesek de konumuz olmasında.İlk defa gittiğimde yanımdakiler şimdi ankara,antalya mesafesinde olsalar da..
